زنان از روزهای حضور داعش در سوریه چه میگویند + تیزر
تاریخ انتشار: ۱ بهمن ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۶۶۰۴۰۲۲
دریافت 25 MB
مستند «وقتی که بیدار شدم» به کارگردانی میثم صبوحی امروز اول بهمن ماه روی آنتن شبکه ۳ سیما می رود.
به گزارش گروه فرهنگی قدس آنلاین، میثم صبوحی کارگردان مستند «وقتی که بیدار شدم» گفت: وقتی در جریان جنگ سوریه، مستندسازان ایرانی توانستند وارد مناطق جنگی شوند من هم برای تولید فیلم به سوریه رفتم.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
صبوحی اضافه کرد: به طور معمول در جنگها طیفی که بیشتر از همه آسیب میبینند زنان و کودکان هستند. برای پیدا کردن سوژه هم به سراغ همین طیف رفتیم و سوژههایی که پیدا کردیم عمدتا در همین فضا بودند. سوژه اصلی مستند «وقتی که بیدار شدم» زنها و دختران آواره هستند. در این فیلم به طور خاص پای صحبت های چند خانم سوری مینشینیم که دو نفر از آنها در یک مجموعهای تحت عنوان کارخانه آب کار میکنند.
وی افزود: این زنها در کارخانه تولید آب آشامیدنی که «جمهوری اسلامی ایران» تاسیس کرده مشغول کارند و از شرایطی که برایشان فراهم آمده تا روزیشان را تامین کنند، رضایت دارند. البته این به آن معنی نیست که نسبت به جنگ و حضور داعش در خاک سوریه خوشحال باشند. زندگی این زنها به دستان داعش تباه شده و خونهای بیگناه اقوامشان از چنگال داعش میچکد.
صبوحی در مورد شخصیتهای مستند «وقتی که بیدار شدم» توضیح داد: یکی از آنها خانمی است که زندگی خود را از دست داده و دیگری دختری است که در ابتدای نوجوانی خود با موضوع جنگ روبه رو شده، جنگی که برای سن او خیلی زود است. نفر دیگر هم دختری است که علیرغم همه مصیبتهایی که بر سرش آمده هنوز امیدوار است و آرزوهای زیبایی دارد که میخواهد بعد از جنگ به آن برسد.
کارگردان مستند «وقتی که بیدار شدم» در پایان گفت: فضای سوریه درگیر جنگ، پر است از تضادها و تناقضها. این کارخانه، آب معدنی تامین میکند که رزمندهها در خطوط نبرد استفاده کنند و این آب معدنی را زنانِ کسانی بسته بندی میکنند که دارند با رزمندگان مقاومت میجنگند. در حلب کمتر خانوادهای وجود دارد که مردی از آن کشته نشده باشد. خانوادهها را زنها و بچهها تشکیل میدهند و گاهی پیران و معلولان؛ به همین خاطر این کارخانه و اردوگاه، مختص زنان است.
مستند «وقتی که بیدار شدم» به کارگردانی میثم صبوحی کاری از گروه مستند روایت فتح است و سه شنبه اول بهمن روی آنتن شبکه سه سیما میرود.
منبع: قدس آنلاین
کلیدواژه: داعش در سوریه
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.qudsonline.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «قدس آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۶۶۰۴۰۲۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
فرهنگ سازی به زمان نیاز دارد
به گزارش همشهری آنلاین، فهیمه فرهمندپور؛ رئیس شورای فرهنگی و اجتماعی خانواده و زنان در روزنامه همشهری نوشت، سؤالی مطرح شده مبنی بر اینکه چه کارهایی باید میشد تا شاهد اتفاقات و توهینهایی که در بازی پرسپولیس و سپاهان به تماشاگران زن شد، نباشیم. در این موضوع چند نکته وجود دارد؛ نکته نخست این است که کارهای فرهنگی تدریجی و دیربازده است. فرهنگسازی چه به این معنا که مقولهای میخواهد فرهنگ شود و چه به این معنا که میخواهیم مقولهای از فرهنگ حذف یا اصلاح شود، به زمان نیاز دارد. فرهنگ ورزشگاه نه در مدت ۶ماه و یک سال ساخته شده و نه قرار است در این مدت ۶ماه و یک سال تغییر کند.
نکته دوم؛ این اتفاق نشان داد اینکه ادعا شود با حضور تعدادی از زنان در ورزشگاه میشود بر فرهنگ موجود در این فضا مسلط شد و آن را تغییر داد، در ساحت واقعیت، شدنی نیست. تامین امنیت زنان در ورزشگاه فقط این نیست که در ورودی و خروجی مجزا برای زنان درنظر گرفته شود یا سرویسهای بهداشتی مناسب برای آنها پیشبینی شود. مسئله مهم در این موضوع، وضعیت فرهنگی ورزشگاههاست. این وضعیت موجود در یک سال و ۶ماه شکل نگرفته که با یک سال و ۶ماه کار بتوانیم آن را تغییر بدهیم. متأسفانه ورزشگاهرفتن زنان طبیعتا چنین مخاطراتی را به همراه دارد و بهنظر نمیرسد که صرفا با دستگیری یک نفر خاطی یا عذرخواهی او این مسئله حل شود و تضمینی وجود ندارد که تکرار نشود.
موافقان حضور زنان در ورزشگاهها این موضوع را با حضور زنان در سینماها و پارکها مقایسه میکنند و میگویند همانطور که زنان و مردان در سینما و تئاتر یا در خیابان و پارک میتوانند در فضای مشترک کنار هم باشند، در ورزشگاهها هم میتوانند با هم فوتبال تماشا کنند. زنان را کنار بگذاریم و خود مردان را با هم مقایسه کنیم. مردانی را سراغ دارید که بعد از تماشای یک فیلم صندلیهای سالن سینما را بشکنند؟ ولی بارها این اتفاق در ورزشگاهها افتاده است. فضای ورزشگاه با سینما و تئاتر قابل مقایسه نیست و نگاه متفاوتی را برای حل مسائل میطلبد. افرادی که مخالف حضور زنان در ورزشگاهها هستند، این دغدغهها را داشتند. با اتفاقاتی که افتاده است میشود واقعبینانه اظهارنظر کرد که با صرف درستشدن زیرساختهایی مثل نردهکشی، ورودی و خروجی مجزا و... مسئله حل نمیشود.
این مسئله را چطور میشود حل کرد؟ نظر بعضی این است که با درنظرگرفتن جرایم سنگین و برخوردهای انضباطی برای خاطیان، فضا را برای حضور زنان فراهم کنیم. در این موضوع هم باز زنان را کنار بگذاریم و ببینیم در حوزه ورزش آقایان، در مسابقات و سالنهای ورزشی مردان، جریمههایی که قبلا درنظر گرفته شده و برخوردهای انضباطی که انجام دادهاند، برای مواجهه با تخلفات، خشونتها و بیاخلاقیها بازدارنده بوده است؟ بهنظر میرسد که جواب به این سؤال منفی است. هیجان در ورزشگاهها بالاست و غالبا مجازاتی که درنظر گرفته میشود، بازدارنده نیست.
در این شرایط عدهای از زنان هم علاقهمند به حضور در ورزشگاهها هستند و دغدغه حضور در این فضاها را دارند و شاید گفته شود که این حق آنهاست که به علاقهشان پاسخ داده شود، اما باید دید پاسخدادن به این علاقه ارزش چنین هزینههایی را دارد یا نه؟ مقایسه فایده - هزینه است؛ اینکه ارزش دارد برای پاسخ به این علاقه زنان، آنها مورد اهانت قرار بگیرند؟ باید موضوع یکبار از این منظر و از این نگاه مورد بررسی قرار بگیرد. صرف آمادهکردن زیرساختهای فیزیکی برای حضور زنان، امنیتبخش نیست.
منکر ضرورت کار فرهنگی یا مواجهه انضباطی با خاطیان نیستم؛ مسئله میزان اثربخشی چنین اقداماتی برای تضمین امنیت فیزیکی، اخلاقی و روانی خانمهاست؛ نکتهای که حتما باید در ارزیابی درخصوص پاسخ به نیازهای خانمها برای حضور در میادین ورزشی مردان، مورد توجه و تأکید قرار گیرد.